Końcówki izolowane

Końcówki kablowe służą do łączenia przewodu z innymi elementami instalacji. Dobór odpowiednich produktów wpływa na trwałość i bezpieczeństwo sieci. Wybiera się je w zależności od obciążenia prądowego, wielkości otworu pod śrubę, przekroju przewodu, a także pod względem tego czy instalacja została wykonana według normy DIN (określanej przez Niemiecki Instytut Normalizacyjny). Końcówki kablowe w ofercie EL12 różnią się rodzajem materiału, z którego zostały wykonane. Mogą być np. miedziane lub aluminiowe. Pod względem budowy i zastosowania końcówki kablowe można podzielić na: końcówki tulejkowe, końcówki oczkowe, końcówki rurowe, końcówki na podwójny przewód oraz nasuwki konektorowe. Aby dobrać odpowiednią końcówkę do przewodu, warto zapoznać się z oznaczeniami budowy żyły roboczej przewodów. RE to żyła jednodrutowa, natomiast wielodrutowa oznaczana jest symbolem RM. Znaczenie ma także kształt kabla. Jeśli znajdziemy na nim symbol RMC lub RMV, będzie to oznaczało, że żyła jest okrągła, wielodrutowa i zagęszczona. Wyróżnić można też żyłę sektorową jednodrutową (SE) oraz sektorową wielodrutową (SM). W zależności od rodzaju końcówek istnieje możliwość montowania ich poprzez przykręcenie, lutowanie lub zaprasowywanie. W przypadku ostatniej opcji należy sprawdzić, jaka jest odpowiednia forma zaprasowania końcówki: sześciokątna, owalna, kwadratowa, trapezowa lub z pojedynczym wgniotem. Ten ostatni sposób stosuje się do końcówek wtykowych wykonanych wg DIN 46230, a także końcówek rurowych miedzianych w zakresie przekroju przewodu 0,5 – 6 mm2. Zaprasowanie trapezowe i kwadratowe sprawdza się natomiast w przypadku miedzianych końcówek tulejkowych. Złączenie w kształcie sześciokąta jest odpowiednie zarówno w przypadku końcówek wykonanych z miedzi, jak i z aluminium. Do zaprasowywania można użyć kilku różnych rodzajów narzędzi: ręcznych, pneumatycznych i akumulatorowych. Miejsca, w których należy wykonać zaprasowanie, powinny być oznaczone liniami na końcówce.